سلام. قبل از هر چیز باید یادآوری کنم که هدف از نوشتن این مطلب به هیچ عنوان حمایت یا جانبداری از کاندیدایی خاص نیست و تنها سوالی است بی جواب در ذهن یک کتابدار.
انتخابات ریاست جمهوری است و همه در تب و تاب و تبلیغ برای کاندیدای مورد نظر خود هستند٬ از هر گوشه شهر که می گذرم نشانه هایی می بینم که گاهی سوالات زیادی را در ذهن می آورد اما همه را همچنان بی جواب می بینم و انتظاری هم جز این ندارم٬ اما یک سوال را هر روز تکرار می کنم ٬ جایگاه من یا ما به عنوان کتابدار در میان تبلیغات خوش آب و رنگ٬ وعده و وعیدهای بزرگ و کوچک و امیدهای سبز و زرد و آبی و سفید و ... چیست؟ همه کاندیداها به روشنی از حقوق شهروندی٬ حقوق معلمان٬ کارگران٬ اصناف٬ مهندسین٬ پزشکان و ... سخن می گویند اما جای ما کجاست؟ آیا در زمره فرهنگیان هستیم یا هنرمندان؟ آیا دانشگاهی هستیم یا زیر سایه فلان وزارتخانه؟ مطالبات مان چیست؟ اصلا شما بگویید به عنوان یک کتابدار و یک متخصص (نه یک شهروند یا یک زن یا جوان) از رئیس دولت آینده تان چه می خواهید؟ آیا قبول داریم که کتابخانه ها قلب تپنده مراکز آموزشی خصوصا دانشگاه ها هستند٬ آیا قبول داریم که کتابخانه های عمومی دانشگاه های مردمی هستند٬ آیا قبول داریم که کتابخانه های آموزشگاهی می توانند سرنوشت کودکان مان را تغییر دهند؟ پس چرا هر کسی ساز خودش را می زند؟

پی نوشت: از دوستان خواهش می کنم بدون ذکر نام یا اعلام حمایت از شخص یا اشخاص خاص فقط انتظارات خود را بنویسند.