مدتی است مطالعه کتاب باستانی پاریزی و هزاران سال انسان را شروع کرده ام. در بخشی از این کتاب، مصاحبه کننده با ایشان، درباره چهره های مختلف ادبی و علمی و فرهنگی کشور می پرسد تا می رسد به دکتر لطفعلی صورتگر! روزی مرحوم باستانی پاریزی بدون وقت قبلی میخواهد به اتاق دکتر سیاسی برود و از قضا در آنجا دکتر صورتگر را می بیند. دکتر صورتگر می پرسد: آقای دکتر سیاسی! این دیگر چه کتابخانه ای است شما دارید؟! من هر بار کتابی را خواستم متصدی می گوید نیست! این که نمیشود کتاب نباشد. دکتر سیاسی گفت: سرکار چه کتابی میخواهید؟ بگویم اقای باختری مدیر داخلی کتابخانه برایتان بیاورد. آقای باختری آمد و دکتر صورتگر همان جملات خود را تکرار کرد. اقای باختری دفتر امانت را آورد و بعد صورتش از خنده شکفت! معلوم شد کتاب مورد نظر دکتر صورتگر مدتهاست نزد خودش به صورت امانت بوده! بعد از این ماجرا دکتر صورتگر با آقای باختری روبوسی می کند و ماجرا تمام می شود! آری گاهی اوقات چنین است و ما همه چیز را به گردن نبودن منابع اطلاعاتی در کتابخانه می اندازیم!