از وبلاگ دکتر عطاران:

در طی چند سالی که در دوره کارشناسی ارشد و دکتری تدریس می کنم تدریجا با مشاهده دانشجویان در سنین مختلف به این رای رسیده ام که دانشجویانی که تجربه اجتماعی دارند در کلاس ها فعالترند. به نظر من با توجه به اینکه مدارس ما دانش آموزان را مواجه با تجربه های اجتماعی نمی کنند و تنها بر یک بعد (قلمرو شناختی در سطوح پایین آن) تاکید می شود, دانش آموزانی که دانشجو می شوند به دلیل عدم شناخت کافی از محیط اطراف خود نمی دانند در رشته خود به دنبال چه باید باشند و میان آموخته ها و محیط خویش پیوند برقرار نمی کنند لذا تصورم آن است که اگر دانشجویی کارشناسی را تمام کرد و فاصله ای بین آن بیفتد و بعد ادامه تحصیل بدهد با انگیزه و شناخت بیشتری مسائل خود را پیدا می کند. در تایید این نکته موارد فراوان دارم از دانشجویانی که با من پایان نامه داشتند و تفاوت بین دانشجویی که محیط بیرون از فضای آموزشی را تجربه نکرده است و دانشجویی که فرصت این تجربه را داشته است برایم کاملا ملموس است.