وبلاگ گروهی کتابداران ایران

 -راستی این هم بگویم که مدرک کارشناسی ارشد من که از دانشگاه آزاد تهران شمال بود، تمام و کمال پذیرفته شد و تمامی واحد ها با رتبه عالی و بالاتر از سطح دانشگاه های اینجا ارزشیابی شد .اینجا بین دانشگاه آزاد و سراسری ما فرقی قائل نیستند مهم این است که در آمریکا درس خوانده باشی تازه همه دانشگاه های اینجا برای همه سازمانها و ارگانها پذیرفتنی نیست!مثلا برای رفتن به دانشگاه یو سی ال ای -که یکی از بهترین برنامه های دکتری در آمریکا برای رشته ما را داراست- از هر دانشگاه و هر کشوری -حتی فارغ التحصیل دانشگاه آمریکایی- باشید باید واحدهای برنامه نویسی و .... را بگذرانید، جدا از اینکه نمره GRE بسیار بالایی داشته باشید. زبان برای دانشجویان خارجی حرف اول را می زند و خواهشمندم که اصلا فکر نکنید در زبان انگلیسی قوی هستید - حتی اگر در کنفرانس خارجی مطلبی ارائه داده اید- چون هر چه در ایران خواندید و نوشتید، یک دنیا با انگلیسی اینجا متفاوت است!

-کلا تحصیل از راه دور، در اینجا جا افتاده پس می توان بخصوص برای مقاطع بالاتر از برنامه های از راه دور استفاده کرد اما کلا اگر مقیم اینجا نباشید (مقیم از لحاظ دانشگاه یعنی یکسال به طور دایمی در یک ایالت زندگی کنید، حتی اگر آمریکایی باشید) پول خون پدرشان را ازتان می گیرند. راستی می توانید روی بورسیه و کمک هزینه و وام همیشه حساب کنید (به ویژه روی آخری) و تا آخر عمرتان قسط بدهید و به خود لعنت بفرستید که چرا با این حقوق کم و این همه قسط، رشته نون و آبداری را انتخاب نکردم!؟فکر می کنید کسی که اینجا دانشگاه می رود پول دارد، می تواند شهریه را در جا بپردازد؟اینجا همه وام می گیرند و تا آخر عمر قسط دانشگاه می دهند.برای اینکه اطلاعات کامل از شهریه و تحصیل پیدا کنید سری به سایت انجمن کتابداران آمریکا و یا یکی از دانشگاه ها بزنید و هزینه یک سال تحصیل را بررسی کنید.

-راستی من برای مدتی به دنبال کارآموزی بودم اما باور کنید حتی کارآموزی کتابخانه عمومی نیز قسمت این حقیر نشد و نکته جالب اینجاست که همه کتابداران کتابخانه های عمومی کتابدارنیستند بلکه روسای چند کتابخانه عمومی از اینکه کتابدارانشان تنها با گذراندن چند واحد کتابداری می توانند استخدام شوند و کتابداران تحصیل کرده به مشاغل دیگر روی بیاورند، اظهار نا امیدی می نمودند.

-باز هم می گویم حقوق کتابدار منصفانه و در مقایسه با مشاغل مهندسی و پزشکی نسبتا خوب است اما مهم احترام در جامعه است که از دید من فرقی با ایران خودمان نمی کند. من از کتابداران بعضی ایالات سئوال کردم همین جواب را دادند که بعضی مشاغل به سبب ماهیتشان از دید همگان پنهان مانده است مگه مورخان یا جغرافی دانان را همه می شناسند ؟آیا آنها هم این همه به دنبال تغییر رشته یا تغییر نام هستند که ما هستیم؟

-و حالا پاسخ دوستان که در کامنتها و ایمیل سئوالاتی را پرسیده بودند:

در مورد برخورد کتابداران سئوال کردید: راستش را بخواهید کتابدار بداخلاق و عنق هم دیده ام اما کلا در اینجا "مردم داری" و "حق با مشتری است" حرف اول را می زند. اینجا سرت را خوشگل و با کلاس کلاه می گذارند که مشتری با خوشحالی ضرر و زیان را بپذیرید و اصلا نفهمد از کجا خورده!؟پس در کتابخانه هم با روی خوش استقبال می کنند و با لبخند ۱۵ دلار برای دیرکرد بعنوان جریمه ازتان می گیرند کتابخانه های عمومی و دانشگاهی معمولا فقط یکشنبه تعطیل هستند و عموما فضایی هرچند کوچک اما آرام به مطالعه افراد اختصاص می دهند. کتابخانه های عمومی معمولا پر از هیاهوی کودکان است که قشر اعظم مراجعه کنندگان را تشکیل می دهند. راستی خیلی از افراد مسن و زنان خانه دار برای کار داوطلبی در کتابخانه عمومی انتخاب می شوند برای همین فعلا داغ کار داوطلبی روی دل بنده مانده!

-راستی در جواب آقای مرادی هم بگویم که اینجا جدا وقت سر خاراندن نیست و تعطیلات کمی دارند.دلیل اینکه من به نسبت یک سال پیش، خیلی کمتر مطلب می نویسم همین است، اما اینکه چرا این مدت وقت نوشتن پیدا کردم برای تعطیلات کریسمس ، سال نو ،ارادت به این وبلاگ و دوستانم است.

در آخر، من فکر می کنم آسمان همه جا یک رنگه و این ما هستیم که آن را با عینکهای رنگارنگ می بینیم .چه کسی با این نظر موافق است؟